Padaczka idiopatyczna, tzw pierwotna, spowodowana jest wzmożoną aktywnością elektryczną mózgu w obrębie kory mózgowej. Objawia się okresowymi napadami drgawek o przewlekłym przebiegu. Zazwyczaj nie towarzyszą im inne objawy kliniczne lub deficyty neurologiczne. Ataki padaczkowe opisuje się jako utratę świadomości połączoną ze skurczami mięśni, nadmiernym ślinieniem, szczękościskiem oraz często bezwolnym oddawaniem moczu i kału.
Padaczkę pierwotną należy odróżnić od napadów drgawek będącymi wynikiem innych zaburzeń: poza- lub wewnątrzczaszkowych. Do tych pierwszych należą: toksyny, hipoglikemia, choroby wątroby, hipokalcemia, hiperlipoproteinemia, nadmierna lepkość krwi, brak zachowania równowagi elektrolitowej, hiperosmolarność, ciężka mocznica. Są one przyczyną tzw. ataków wtórnych. Natomiast, do tych drugich zalicza się: wrodzone wady rozwojowe, nowotwory mózgu, choroby zapalne mózgu i opon mózgowych, choroby naczyń, krwotoki, choroby spichrzeniowe i procesy zwyrodnieniowe - te powodują napady odczynowe.
Badania wskazują, że padaczka idiopatyczna może mieć podłoże genetyczne, a część ras uważanych jest za predysponowane. Do najczęściej wymienianych należą Beagle, Golden i Labrador Retriever, owczarek szetlandzki. Charakterystyczne objawy obserwowane są już w wieku od 10 miesięcy do 3 lat.
Większość przypadków padaczki idiopatycznej wymaga leczenia przez całe życie, które ma na celu zmniejszenie nasilenia i częstotliwości ataków. Często konieczne jest podawanie leków przeciwdrgawkowych, głównie fenobarbitalu lub bromku potasu (w niektórych przypadkach bardzo silnych i częstych napadów można je łączyć). Zaleca się regularne badania stężenie leku we krwi obwodowej, aby ustalić odpowiednią dawkę terapeutycznej.
Niestety, podczas długotrwałej kuracji trzeba liczyć się z możliwymi działaniami niepożądanymi. Zarówno fenobarbital, jak i bromek potasu, mogą powodować zwiększone pragnienie i apetyt, wyciszenie, częste oddawanie moczu, chwiejność tylnych kończyn. Ponadto ten pierwszy zwiększa prawdopodobieństwo niewydolności wątroby oraz zaburzeń morfologii krwi.
Należy pamiętać, iż w przypadku padaczki idiopatycznej, będącej wynikiem zaburzeń genetycznych, nie istnieje możliwość wyleczenia pierwotnej przyczyny. Pozostaje jedynie kuracja objawia, a każde jej przerwanie może wiązać się z nawrotem lub zainicjowaniem ataków.
Źródła:
http://petsci.co.uk/health-care/canine-epilepsy-causes-of-canine-seizures/
Dagmara Majewska
