Psy z atopią są genetycznie predysponowane  do rozwoju alergii, w której wytwarzane są swoiste przeciwciała IgE w odpowiedzi na kontakt z powszechnymi antygenami środowiskowymi. Pacjenci tacy cierpią na przewlekłą chorobę nawrotową - atopowe zapalenie skóry (AZS). Wiele ras jest predysponowanych a problem może dotyczyć nawet 10% populacji psów. U takich zwierząt zauważa się zmiany anatomiczne i czynnościowe w naskórku, które sprzyjają przenikaniu alergenów oraz przesuszaniu skóry.

AZS objawia się intensywnym świądem i wtórnymi zmianami skórnymi o charakterystycznej lokalizacji. Wymienia się najczęściej okolice oczu, warg, małżowin usznych, całej twarzy oraz dystalnych odcinków kończyn, opuszek palcowych, pach i pachwin. Pierwsze oznaki można stwierdzić w wieku 6 miesięcy do 3 lat.

Diagnostyka opiera się na dokładnym prześledzeniu historii choroby, wnikliwym badaniu klinicznym oraz wykluczeniu innych prawdopodobnych przyczyn świądu. Do dyspozycji weterynarza dostępne są testy serologiczne lub testy śródskórne służące gównie wykryciu konkretnego alergenu wywołującego objawy i opracowaniu swoistej immunoterapii.

Nie ma ujednoliconego sposobu leczenia atopowego zapalenia skóry. Każdy pacjent potrzebuje zindywidualizowanej strategii, a skuteczna terapia wymaga przeprowadzania jej przez całe życie pacjenta. Są dwie możliwe kuracje: swoista przeciwko stwierdzonemu antygenowi oraz objawowa zwalczająca powikłania.

W przypadku zaostrzenia AZS należy odizolować zwierzę od alergenu (jeśli to możliwe) oraz załagodzić świąd ordynując glikokortykosteroidy miejscowo lub ogólnie. Leki przeciwhistaminowe skuteczne są jedynie przed wystąpieniem oznak swędzenia, działanie po ich pojawieniu uznaje się za nieskuteczne. Dodatkowo kojąco-łagodząco działają kąpiele. Przy stwierdzeniu wtórnego bakteryjnego lub grzybiczego zakażenia zaleca się antybiotykoterapię układową bądź miejscową.

Przy przewlekłych objawach należy stosować połączenie wszystkich powyższych metod mających na celu poprawę jakości skóry. Pomocne w tym są cotygodniowe kąpiele oraz suplementacja diety w wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Często jednak dodatkowo konieczne są leki działające przeciwświądowo, np. glikokortykosteroidy podawane miejscowo lub ogólnie. Najnowsze badania wykazały skuteczność interferonu, cyklosporyny i takrolimusu.  Ponadto, warto wdrożyć efektywną terapię przeciwpchelną, gdyż istnieją dowody, że pacjenci z problemami atopowymi często cierpią na nadwrażliwość związaną z tym pasożytem.

Należy pamiętać, iż każde przerwanie kuracji może wiązać się z nawrotem choroby i zaostrzeniem objawów. Z tego powodu trzeba uświadomić właściciela o problemie i możliwościach poprawienia komfortu życia jego psa.

Źródła: http://www.cliniciansbrief.com/column/ask-expert/canine-atopic-dermatitis

http://www.petmd.com/dog/conditions/skin/c_dg_atopic_dermatitis?page=show#.UiIp6Ta-2m5

http://marwet-turka.pl/dermatologia-weterynaryjna.html

Źródło zdjęcia: http://petsci.co.uk/wp-content/uploads/2013/06/canine-atopic-dermatitis-e1370711026572-210x210.jpg

Dagmara Majewska