Choroba zwyrodnieniowa stawów (degenerative joint disease; DJD) to choroba powszechnie występująca u psów. Objawia się sztywnością, utratą sprawności ruchowej oraz różnego stopnia zapaleniami i bólem. Stanowi ona efekt niestabilności stawu wynikający z rozluźnienia więzadeł, nadwyrężenia, pośredniego lub bezpośredniego urazu bądź wadliwego rozwoju kości i chrząstki.
Mniej efektywne procesy naprawcze u starszych pacjentów sprawiają, iż wiek jest czynnikiem predysponującym. Stan może się pogłębiać w przypadku otyłości i/lub nadmiernego wysiłku. Notuje się, iż DJD może dotyczyć 20% pacjentów powyżej jednego roku życia i aż 50% powyżej 10 lat.
Początkowe symptomy DJD nie są jednoznaczne. Jednakże, gdy zmiany dotkną chrząstki lub/i kości zauważalne będą objawy bólu, kulawizny, obrzęku, sztywności oraz zaniku mięśni. W celu potwierdzenia diagnozy zaleca się wykonanie zdjęcia rentgenowskiego oraz badania mazi stawowej. Jest to konieczne, gdyż skuteczne leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów jest możliwe, kiedy będzie ono skoncentrowane na konkretnie występujących zmianach.
Proponuje się domięśniowe iniekcje z wielosiarczanów glikozaminoglikanu (PSGAG) oraz dostawowe - kwas hialuronowy (HA). Oba działają przeciwbólowo, a ten ostatni ogranicza zapalenie stawu, a nawet może przywrócić ich prawidłową strukturę. Na rynku istnieją również preparaty doustne. Zawiera one zazwyczaj chlorowodorek glikozaminy, siarczan chondroityny, metalosulfonylometan i kwasy omega-3. Są one wskazane w początkowym etapie choroby.
W przypadku pacjentów opornych na powyższe leczenie, należy rozważyć dostawowe iniekcje z glikokortykosteroidów, np z metylosprednizolonu i triamcinolonu, w celu zmniejszenia bolesności i objawów zapalenia. Badania sugerują, że mogą one chronić chrząstkę stawową przed zmianami, jednakże częste stosowanie może negatywnie wpływać na jej syntezę.
Zwykle, w przypadku leczenie ostrego bólu wynikającego z DJD stosuje się także niesteroidowe leki przeciwzapalne (nawet w połączeniu z dostawowymi iniekcjami GKS). Należy jednak pamiętać, że w przypadku długotrwałego stosowanaia wiele z nich może powodować negatywne działania niepożądane, m.in. choroby przewodu pokarmowego, wątroby, uszkodzenie nerek. Z tego powodu powinny być stosowane z umiarem.
Oprócz leczenia farmakologicznego zaleca się wdrożenie terapii rehabilitacyjnej. Należy ją rozpocząć od zabiegów wpływających na zdolność poruszania takich, jak zabiegi z zastosowaniem wiązki zimnego lasera, czy przezskórną stymulację mięśni i nerwów. Pozwolą one zmniejszyć stan zapalny, ilość wysięku oraz stopień bolesności. Ćwiczenia w domu powinny obejmować pasywne aktywowanie ruchomości ograniczonych stawów oraz zajęcia poprawiające budowę mięśni. Gdy dojdzie do zredukowanie uczucia dyskomfortu, można rozpocząć hydroterapię. Poleca się również wdrożenie diety odchudzającej, jeśli pacjent cierpi na nadwagę.
W przypadku leczenia DJD warto rozważyć leczenie alternatywne. Mogą to być akupunktura w celu zmniejszenia bólu chronicznego lub terapie z użyciem komórek macierzystych i/lub bogatopłytkowego osocza.
Źródło: http://www.cliniciansbrief.com/article/treating-canine-osteoarthritis
Źródło zdjęcia: http://vvicrew.com/wp-content/uploads/2012/02/old-dog.jpg
Dagmara Majewska
