U konkretnych pacjentów zmiany w zachowaniu mogą kształtować się różnie. Istnieje jednak grupa objawów, z których poszczególne pojawiają się najczęściej. Należą do nich: dezorientacja, lęk, ekstremalna drażliwość, zwiększona chęć do gry, nadmierne wylizywanie się, lekceważenie poleceń, wydłużony czas nauki, niezdolność do chodzenia dawniej uczęszczanymi trasami, nietrzymanie moczu i kału, anoreksja, nietypowe pory snu.
Psy ze stwierdzonym CDS wymagają leczenia i wsparcia trwającego przez całe życie. Lekiem stosowanym w terapii jest selegilina (selektywny inhibitor monoaminooksydazy typu B), która hamuje degenerację dopaminy w centralnym układzie nerwowym. Warto także wdrożyć specjalnie zbilansowaną dietę, która wpłynie na poprawę zdolności poznawczych u psa. Powinna ona być wzbogacona w przeciwutleniacze, witaminę E, selen, flawonoidy, beta-karoteny, kwasy Omega-3, L-karnitynę.
W leczeniu psów z CDS bardzo ważne jest stosowanie terapii behawioralnej. Należy wprowadzić codzienne ćwiczenia, w których zwierzę będzie mogło odtwarzać zadania i stopniowo poprawiać swoje zdolności poznawcze. Czasem konieczne jest zatrudnienie specjalisty.
Źródła: http://www.cdsindogs.com/CDSInDogs.aspx?drug=CC&country=US&species=OO&sec=000
Źródło zdjęcia: http://www.petfinder.com/blog/MT08.19000071-1-x-thumb-200x200.jpg
Dagmara Majewska
