Naukowcy z Wydziału Nauk Weterynaryjnych Uniwersytetu w Bristolu opublikowali badania dotyczące strachu u psów spowodowanego hałasem. Mogą one mieć ważny wpływ na zrozumienie przyczyny i przebiegu zachowania.

Wywiady prowadzone wśród właścicieli pokazały, iż najczęściej zgłaszanymi oznakami są: drżenia, ukrywanie się, wokalizacja, szukanie kontaktu z właścicielem. Rzadziej zwracano uwagę na oddawanie moczu oraz ślinienie, które odbiegają od powszechnie uznanego okazywania strachu przez ludzi. Najczęściej (u ponad połowy właścicieli) i najbardziej wyrażone objawy stwierdzano przy narażeniu na głośne dźwięki, np. fajerwerków. Podobne zachowania obserwowane były przy kontakcie z odgłosami strzałów. Głośne szumy pochodzące z telewizora lub wynikające z codziennych czynności domowych również mogą być przyczyną przerażenia. Z badań wynika, iż strach przed mniej wydatnymi dźwiękami wynika raczej z wrażliwej osobowości pupila, natomiast przed bardziej wydatnymi - z zaskoczenia.

Naukowcy wskazują czynniki ryzyka rozwoju strachu spowodowanego hałasem. Uważa się, że poszczególne rasy różnie na niego reagują. 12 ras, w tym popularne Labradory, Cocker Spaniele, Springer Spaniele wykazują wyższą tolerancję na dźwięki niż mieszańce. Ryzyko wystąpienia strachu wzrasta z wiekiem i jest zależne od sposobu wychowania. Psy mieszkające z jednym właścicielem wydają się mniej narażone od takich, które zmieniały środowisko, szczególnie na wczesnym etapie rozwoju.

Niestety, mniej niż 1/3 właścicieli szuka profesjonalnej porady, aby zaradzić poczuciu strachu swojego pupila. Do roli weterynarza należy zwiększenie świadomości na temat istniejącego, skutecznego leczenia.

http://phys.org/news/2013-02-insight-dogs-responses-noise.html#jCp

http://www.journals.elsevierhealth.com/periodicals/applan/article/S0168-1591(12)00367-X/abstract

Dagmara Majewska