Badania wskazują, że powinnismy bardziej krytycznie spoglądać na ryzyko związane z występowaniem kleszczy u kotów.
Biorąc pod uwagę zmiany klimatyczne i coraz częstszą ekspozycję na kleszcze, zwracamy szczególną uwagę na ich obecność u psów i ryzyko z tym związane. Niewystarczająco jednak jesteśmy świadomi ryzyka związanego z występowaniem tych pajęczaków u kotów. Powszechnie uważa się, że koty ze względu na zachowanie wysokiej higieny szybko pozbywają się kleszczy, co więcej - koty niewychodzące nie są na nie narażone. Coraz więcej badań jednak wskazuje na to, że powinniśmy bardziej krytycznie oceniać ryzyko ekspozycji kotów na kleszcze.
Badania przeprowadzono zarówno na kotach posiadających właścicieli, jak i na dzikich, które nie były zabezpieczane przeciwpasożytniczo. Odnotowano różnice geograficzne i sezonowe w obecności kleszczy u kotów. Miejsce przyczepienia się kleszcza także uzależnione było od jego gatunku, co może dać informację na które okolice kota zwracać szczególną uwagę.
Kilka rodzajów kocich patogenów może być przenoszone przez kleszcze. Najpopularniejsze z nich to pierwotniaki Cytauxzoon felis i Anaplasma phagocytophilum. Cytauxzoonoza jest potencjalnie śmiertelną chorobą. Objawia się anoreksją, gorączką, żółtaczką, powiększeniem śledziony, wątroby i węzłów chłonnych. Pomimo wcześniejszego poglądu, że tylko rysie rude mogą chorować, wiadomo obecnie, że koty domowe również są w grupie ryzyka.
Najpowszechniejszymi objawami anaplazmozy są z kolei gorączka, anoreksja i apatia. Szacuje się, że nawet do 30% kleszczy Ixodes scapularis może być serododatnich w niektórych rejonach USA.
Mniej znane choroby odkleszczowe to kocia borelioza i ehrlichioza. Kilka badań odnotowało serokonwersję u kotów narażonych na bakterie takie jak Borrelia burgdorferi, Ehrlichia canis i inne Ehrlichia spp. Niewiadomo co prawda w jakim stopniu koty są na te patogeny narażone, jednak udokumentowano możliwość wystąpienia objawów klinicznych po zakażeniu B. burgdorferi.
Choroby odkleszczowe u kotów to wciąż niewystarczająco poznany dział medycyny weterynaryjnej. Należy mieć świadomość o ich istnieniu i potencjalnym zagrożeniu związanym z ich występowaniem. Warto też brać je pod uwagę jako diagnostyka różnicowa, szczególnie u kotów przebywających w rejonach bytowania kleszczy.
Należy pomyśleć o metodach zabezpieczania kotów przed kleszczami, nawet gdy są one rzadko wychodzące. Companion Animal Parasite Council (CAPC) zaleca całoroczne zabezpieczanie wszystkich kotów, niezależnie od miejsca i sposobu bytowania. Przykładowe substancje zalecane to flumetryna (obroże) czy fipronil (miejscowo).
Info: https://www.veterinarypracticenews.com/tick-talk/
https://todaysveterinarypractice.com/feline-arthropods/
