Od wielu lat naukowcy zastanawiali się nad tym, jakie zadanie spełnia kieł u narwali. Przypuszczano, że może być używany jako ster, regulator termiczny, narzędzie do kruszenia lodu, broń, narząd do oddychania, a także włócznia do polowania. Jednak dopiero ostatnie badania, opublikowane w czasopiśmie Anatomical Record, przyniosły ostateczną odpowiedź.

Narwal (Monodon monoceros) to gatunek walenia z rodziny narwalowatych. Jego cechą rozpoznawczą jest długi (nawet do 3 metrów), skręcony kieł, który właściwie jest wydłużonym zębem. Niektóre samce posiadają dwa kły, a jeśli chodzi o samice to tylko niewielki ich odsetek posiada go w ogóle. To zadecydowało o przekonaniu, że kieł jest charakterystyczny dla płci męskiej.

Dr Martin Nweeia wraz z zespołem przeanalizowali budowę kła i spostrzegli, że jego zewnętrzna warstwa jest porowata, a do jego wnętrza prowadzą kanały. To pozwala środkowej części kła, miazdze, reagować na bodźce pochodzące ze środowiska i poprzez nerwy przekazywać je do mózgu. Okazuje się, że ssaki te za pomocą kła potrafią wyczuwać zmiany chemiczne i temperaturowe - naukowcy sprawdzili tę zdolność poprzez badanie tętna narwali w trakcie ich ekspozycji na zmiany stężenia soli w wodzie. Ponadto uważa się, że zdolność sensoryczna kła może pomagać samcom w odnalezieniu gotowej do rozpłodu samicy.

Źródło: http://www.iflscience.com/plants-and-animals/narwhals-tusks-act-sensors

Źródło zdjęcia: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Narwhal_tusk_tubule.jpg

Klaudia Majcher