Celem badania przeprowadzonego na University of Pensylvania była ocena częstości występowania przerzutów odległych oraz regionalanych u kotów z zaawanswanym rakiem płaskonabłonkowym jamy ustnej (SCC).

Na podstawie historii choroby, wyników badań klinicznych, laboratoryjnych oraz obrazowania rengenowskiego przeanalizowno 49 przypadków. Częstość występowania przerzutów oceniono za pomocą cytologii cienkoigłowej węzłów chłonnych regionalnych oraz zdjęć RTG klatki piersiowej wykonanych w trzech projekcjach.

Obecność zmienionych komórek nowotworowych w węzłach chłonnych stwierdzono u 31% (15/49) pacjentów. Wśród nich ponad połowa dotyczyła węzłów chłonnych żuchwowych, 27% szczękowych, 13% podjęzykowcyh oraz jeden zagardłowych Oznaki ewentualnych przerzutów do klatki pierwsiowej stwierdzono u 10%. Warto zaznaczyć, że zaobserwowano je u trzech pacjentów, u których jednocześnie wykryto komórki nowotorowe w węzłach chłonnych  żuchwowych. 41 wszystkich pacjentów zmarło lub poddano eutanazji z powodu rozwoju choroby lokalnej, dane na temat 7 utracono.

W tym badaniu częstość występowania przerzutów regionalnych i do płuc była wyższa niż w większości wcześniejszych puplikacji. Wydaje się, że w przypadku raka płaskonabłonkowego jamy ustnej konieczna jest kontrola okolicznych węzłów chłonnych oraz płatów płuc. Są one zasadniczymi czynnikami rokowniczymi a ich leczenie jest niezbędne przy długotrwałej terapii SCC.

Źródło: http://jfm.sagepub.com/content/early/2013/09/10/1098612X13502975.abstract

Źródło zdjęcia: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Yawning_Cat.jpg

Dagmara Majewska