Wizyty domowe

W celu zapewnienia lepszej opieki, warto czasem zastanowić się, w jaki sposób kot postrzega świat. Dla zwierzęcia lekarz jest ogromną "kreaturą", która zasłania światło, pachnie nieznajomo i wydaje obce dźwięki. Warto na to zwrócić uwagę szczególnie w przypadku wizyt domowych. Zawsze należy ograniczać własny kontakt
z przestrzenią kota/właściciela i starać się zminimalizować odczuwany przez zwierzę stres. Warto zadbać o to, aby podczas badania wszystkie 4 kończyny zwierzęcia dotykały podłoża i aby unikać pozycji grzbietowej.

Biegunka

W przypadku biegunki najważniejsze jest określenie z jakiej części przewodu pokarmowego ona pochodzi.  W przypadku tej z jelita grubego szczególnie pomocne może być wykonanie cytologii. Po pobraniu materiału warto wykonać preparat na szkiełku podstawowym oraz umieścić wymazówkę
w pożywce.

Na preparacie barwionym metodą Grama powinny znajdować się zrównoważony stosunek pałeczek
Gram-ujemnych i Gram-dodatnich do Gram-dodatnich ziarniniaków. Kiedy w polu widzenia stwierdza się dominację laseczek można spodziewać się zakażenia Clostridium i obecności toksyn w jelicie. Neutrofile są obecne przy ropnym zapaleniu.

Pobieranie moczu.

Przed pobieraniem moczu metodą cystocentezy zaleca się chwilowe masowanie pęcherza. Następuje wtedy wzruszenie osadu, który w wyniku grawitacji opada na dno. Zapewnia to uzyskanie bardziej wiarygodnych wyników.

W przypadku bardzo rozcieńczonego moczu mała liczba białych krwinek, śladowe ilości białka lub brak bakterii powinny być oceniane z pewną dozą niepewności. Natomiast w przypadku wysokiego ciężaru właściwego należy spodziewać się zakażenia.

Układ oddechowy

Diagnostyka chorób układu oddechowego, a w szczególności schorzeń oskrzeli lub/i płuc, wymaga wykonania badań dodatkowych. Pobranie popłuczyn z wykorzystaniem endoskopu jest możliwe do wykonania przez każdego lekarza weterynarii.

W ostatnim czasie w leczeniu chorób dolnych układu oddechowego bardzo popularne stały się inhalatory zawierające steroidy oraz leki rozszerzające oskrzela. Należy pamiętać, że można je stosować jedynie wtedy, gdy kot akceptuje nieprzerwane oddychanie przy jego użyciu przez minimum 30 sekund.

Dlatego zawsze przed rozpoczęciem takiej terapii konieczne jest kilkudniowe przyzwyczajenie zwierzęcia do inhalatora. Najpierw należy oswoić pacjenta z samym urządzeniem podsuwając je w pobliże zwierzęcia
i chwaląc je. Dopiero później można przykładać maskę do nosa. Ostatnim etapem będzie dołączenie leków zaczynając od rozszerzającego oskrzela, a następnie  włączając glikokortykosteroid.

Źródło: http://www.spectroscopyonline.com/spectroscopy/article/articleDetail.jsp?id=587762&pageID=1&sk=&date=