Etomidat, antagonistę receptorów GABA, po raz pierwszy zastosowano w medycynie ludzkiej w 1972 roku. Ówcześnie uważany był za najlepszy lek anestetyczny. Wynikało to z tego, że wywołuje on bardzo niewielki wpływ na stabilizację hemodynamiczną oraz minimalną depresję układu oddechowego.

Etomidat w porównaniu z innymi lekami infuzyjnymi stosowanymi w znieczuleniu jest unikalny. Wynika to między innymi z tego, że wołuje minimalne zmiany hemodynamiczne. Nie osłabia kurczliwości mięśnia sercowego ani nie upośledza pojemności minutowej serca. Jego zastosowanie nie wiąże się ze zmianą rytmu serca ani ciśnienia krwi.

Uważa się go za lek bezpieczny dla centralnego układu nerwowego (CUN), gdyż obniża ciśnienie śródczaszkowe i przepływ krwi w mózgu oraz zmniejsza jego zapotrzebowanie na tlen. Nie wywołuje snu ponarkotycznego.

Ponadto wykazuje minimalną depresję układu oddechowego. Jedynie dawka indukcyjna może wywołać krótki okres bezdechu. Środek ten nie posiada właściwości analgetycznych ani zwiotczających mięśni. Dodatkowo hamuje wytwarzanie i zmniejsza poziom glikokortykosteroidów poprzez blokowanie metabolizmu cholesterolu.

Etomidat posiada bardzo wysoki indeks terapeutyczny (16). Długość znieczulenia wywołana jego infuzją jest zależna jest od dawki. Zaleca się podawanie anestetyku wraz z lekami zwiotczającymi mięśnie. Ciągły wlew dożylny nie jest polecany ze względu na potencjalne ryzyko supresji syntezy hormonów nadnerczy oraz hemolizy i hemoglobinurii.

Etomidat to bardzo użyteczny środek anestetyczny. Jego zastosowanie warto rozważyć w przypadku zwierząt z niestabilnością układu krążenia, marskością wątroby, ciężarnych, z podejrzeniem uszkodzeń wewnątrzczaszkowych, skłonnością do hipotermii złośliwej lub zagrożonych reakcją anfilaktyczną. Zapewna on bezpieczne znieczulenie dożylne w sytuacji, w których charakter zabiegu wyklucza zastosowanie rurki intubacyjnej lub gdy anestezja wziewna jest niewskazana.

Źródła: http://www.cvm.ncsu.edu/conted/documents/PosnerVMF.NCSU.2012.pdf