Subinwolucja miejsc placentacji (ang. subinwolucion of placental sites, SIPS) polega na wstrzymaniu inwolucji macicy w rejonie przyczepu jednego lub kilku łożysk. Zaburzenie występuje najczęściej u młodych suk poniżej 3 lat po pierwszym niepowikłanym porodzie.

Etiologia tego schorzenia do tej pory nie została w pełni poznana. Najprawdopodobniej przyczyną jest wpływ przetrwałych fragmentów trofoblastu na endometrium po zakończeniu ciąży.

W Klinice Położnictwa Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu w ciągu 19 lat stwierdzono 20 przypadków SIPS u suk w wieku od 2 do 6 lat. U 14 z nich zauważono nadmierne krwawienie po porodzie, a u 5 uporczywy wyciek trwający 8-13 tygodni po porodzie. Jedna z suk nie wykazywała żadnych objawów klinicznych, a schorzenie zdiagnozowano dopiero po owariohistarekomii. Badania cytologiczne lub histopatologiczne pacjentów potwierdzały obecność komórek trofoblastu nawet do 10 tygodni po rozwiązaniu.

W przypadku 14 suk z tej grupy zastosowano  terapię  w postaci iniekcji progestagenów  (Niagestin 25-50mg na zwierzę) oraz  wewnątrzmaciczne i parenteralne podanie antybiotyków. Wypływy ustąpiły u wszystkich po kilku dniach.

Warto dodać, że u niektórych pacjentów cierpiących na SIPS dochodzi do samoistnego ustąpienia objawów. Jednakże w przypadku uporczywych krwawień może dochodzić do anemii. U takich suk zaleca się wykonanie transfuzji krwi. U zwierząt nieprzeznaczonych do rozrodu leczeniem z wyboru jest owariohistarektomia.

Źródła: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8229965 http://www.merckmanuals.com/vet/reproductive_system/reproductive_diseases_of_the_female_small_animal/subinvolution_of_placental_sites_sips_in_small_animals.html http://www.petmd.com/dog/conditions/reproductive/c_dg_subinvolution_placental_site?page=show#.UqI7FfTuKSp

Źródło zdjęcia: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mother_New_Guinea_Singing_Dog_with_litter_of_puppies.jpg

Dagmara Majewska